مازندران با در اختیار داشتن نزدیک به 230 هزار هکتار زمین های شالیزاری جهت کاشت برنج، سهم نخست تولید این محصول استراتژیک را عهده دار است که ماحصل آن تولید قریب به یک میلیون تن برنج سفید درجه یک ایرانی ست که به دلیل طعم و عطر منحصر بفرد، هر ایرانی خواستار استفاده از این برنج ها در سبد کالایی خود می باشد.
با برداشت محصول از شالیزارهای مازندران و عرضه آن به بازار مصرف و افزایش 50درصدی قیمت نسبت به سال گذشته و فروش با قیمت حدود 30 هزارتومان اینگونه متصور میشویم که کشاورزان به سود و منفعت قابل ملاحظه ای دست پیدا کرده اند
لکن با بررسی افزایش هزینه های تولید و ورود دلالان به این بازار در میابیم که سهم کشاورزان، تنها سودآوری 5 درصدی نسبت به سال قبل می باشد که آنهم با توجه به شرایط بد اقتصادی، دشواری های کشاورزی و بعضاً پیش فروش نمودن محصول جهت تامین هزینه های کاشت، آن 5 درصد هم نصیبشان نمی گردد .
افزایش لجام گسیخته هزینه های تولید و کاهش درآمدهای حاصل از برداشت محصول، تنها یک دست آورد دارد آنهم دلسردی و نا امیدی کشاورزان از کاشت برنج می باشد که یقیناً با کاهش درآمدهای حاصل از کشاورزی، جهت تامین معاش و پیشبرد روزمرگی های زندگی به ناچار این زمینهای گرانبها را با کمترین قیمت به حراج زده و ماحصل آن هم تنها نابودی صنعت کشاورزی ست چرا که ویلا سازان و موتمولین در ناکافی بودن نظارت لازم و بعضا با توجه به ارتباطات خود نسبت به تغییر کاربری و ساخت خانه های مجلل آنچنانی اقدام می نمایند که علاوه بر از بین رفتن این اراضی سبب ایجاد ناهنجاری های اجتماعی و طبقاتی می گردد و باید بگوییم در صورت ادامه روند مرگ خاموش کشاورزی فرا میرسد!
لذا می طلبد مجمع نمایندگان استان مازندران به عنوان موکلین مردم و کشاورزان این خطه به صورت جدی به مسئله قانونگذاری و رفع موانع تولید و حتی فروش و عرضه این کالای استراتژیک ورود نموده و با عزم جزم خود گره از زندگی کشاورزان بگشایند و با فراهم نمودن بسترهای لازم و تقویت پایانه های تجاری محصولات کشاورزی زمینه های فروش مستقیم را برای کشاورزان به ارمغان آورند.
ثبت دیدگاه