قهرمان کُشی در وطنی ؛خداحافظی پسر نساجی

مازندپلاس؛ سیاهه اسطوره های باشگاه نساجی که هم خوب بازی کرده و هم خوب بودند کم نیست ؛ جوانانی که در این باشگاه موی سپید کردند و هر کدام بخشی از خاطرات این باشگاه را شکل دادند .
از مسگر تا نادر و امروز مَمَدِ عباس زاده که لقب های بسیاری برای او و اشعار متعددی برایش سرودند .

محمد پسر سر جنگجو باشگاه نساجی همیشه برای این تیم بهترین بود و به سمبل غیرت و تعصب دهه ۹۰ این باشگاه و آقای کاپیتان تبدیل شد .

در قائم شهر او شاهیست که او را دادا صدا می زنند و تعصب او را می کشند ، همانطور که او تعصب تیم شهرش را می کشد و برایش باقی تیم ها در اولویت بعدی قرار می گیرند؛ مردم قائم شهر فداکاری های او در اوج دورانی که می توانست خوب پول در بیاورد ولی به قائم شهر برگشت را از یاد نمی برند.

به هر حال فوتبال حرفه ای آبستن حوادث مختلف است و هر بازیکنی می بایست از این تیم جدا شود ولی جدایی به سبک عباس زاده و ناشی از فشار اصلا جالب نیست و بی شک حواشی به وجود آمده لطمه بزرگی به تیم می زند و این خداحافظی سراسر بغض عباس زاده که باز هم برای نساجی از خودش گذشت او را بزرگ‌ تر و محبوب تر از پیش می کند.

هر باشگاه و اساسا هر جامعه ای نیاز به یک قهرمان دارد و عباس زاده قهرمان باشگاه نساجی‌است، قهرمان کُشی هیچ وقت عاقبت خوشی به همراه نداشته و همیشه با حسرت همراه بوده ؛ پس مدیران عزیز نساجی قهرمان باشگاه را نکشید و به جای حواشی به فکر فردای باشگاه باشید.